Suat Gönülay (2)

Necdet Şen - 3 Temmuz 2001   bu yazar neler yazar?

---

Resim 2: Final sahnesi / Plan 1 / Burgaz adası

Ağaç gövdelerindeki doğallığa ve hiç birinin diğerine benzemezliğine dikkat. Yolun eğri büğrülüğüne, resmin içinde sol üstten merkeze doğru adeta ilk odaklanmamız gereken noktayı gösterircesine bakışlarımızı yönlendiren beyazlığa ve o beyazlığın haliç yapıp bittiği noktadan başlayarak bize doğru kıvrılarak gelen eğri büğrü yolun nihayetinde önce dumanı, sonra direği, derken bacası görünen iki yaşlı teyzenin silüetine ve yine tam da olması gereken yerde duran cıvalı sokak lâmbasının gerçekçiliğine dikkat.

Sahnenin genelliğiyle uyumlu göz açısına da dikkat. Ayakta duran bir insanın göz yüksekliğinden bakılıyor. Sanki teyzeler çıkarken biz iniyoruz gibi bir duygu uyandırmıyor mu? Üstelik, yolun sağından yürüyoruz. Gökyüzü, deniz ve yer eşit alan kaplıyor kadraj hiyerarşisinde. Bu açıdan bakınca, o teyzeler o yokuşu yarım saatte çıkarlar diye düşünüyor insan.

Ama birazdan kameranın açısı değişecek. Her ayrıntı düşünülmüş. Arka plandan gelen ters ışık bile…

Dahası, uzaktaki iki yelkenli ile teyzelerin duruşu bile yılankavi bir hareketle bakışlarımıza yumuşak bir "S" harfi çizdiriyor. Sokak lâmbalarının uzaklaşan perspektifi ve yola döşeli gelişi güzel taşların yaklaşan perspektifi "e, pes valla!" dedirten bir derinlik yaratıyor.

Bir yaz (belki sonbahar) ikindisinde Burgaz adasında buluyoruz kendimizi. "benim" diyen sinemacıya parmak ısırtacak bir resim bu.

Devam →