Siyasî Magazin

Necdet Şen - 16 Temmuz 2008   bu yazar neler yazar?

---

Susurluk skandalı patlak verdiğinde Hürriyet'te Değişim Rüzgârı diye bir çizgi roman yapıyordum.

Olay ayyuka çıkınca, gazetelerin yazarları ve haber merkezleri topyekûn bu olaya kilitlenmişti hatırlanacağı gibi.

Bir zaman sonra ortalık o kadar bilgi ve yorum kirliliğiyle doldu ki, sapla saman iyice karıştı birbirine.

İddialar, komplo teorileri, ciddiyeti su götürür belgeler, olur olmaz var sayımlar ve daha neler…

Bu kakofoninin içinde boş konuşmaktansa susup izlemeyi daha anlamlı bulmuştum o günlerde.

Gazetede aynı ofisi paylaştığım Neşe Düzel, köşemdeki bu kasıtlı suskunluğumu fark etmiş olmalı ki şu espriyi yapmıştı:

"Susurluk olayı başlayalı iki hafta oldu, Türkiye'de sadece iki kişi o konuda tek lâf etmedi; Bülent Ecevit ve sen."

Bu zekice espriye gülümsemiş ve gene susmuştum.

O skandalın hangi mecralara kanalize edildiğini ve her nasılsa Genelkurmay'ın da herkesle birlikte ışıkları yakıp söndürdüğünü daha sonra görmeye başlayacaktı Türkiye aydını…

Susurluk kazasını izleyen sürecin kimleri saf dışı edip kimlerin kılına dokunamadığını da…

Bugün de Ergenekon davası ve darbeci koalisyon konusunda pek kalem oynatasım gelmiyor.

Çünkü bugün de aynı 12 yıl öncesi gibi muazzam bir toz duman ve bilgi kirliliği var.

Kaba bir münazara ortamı ve bağırgan köşeler…

Kendine ve köşesine mistik bir önem atfeden yazar kalabalığı…

* * *

Gazetelerde en fazla önemsenen ve sektör içi protokolde en ön sıralarda yer alan kanaat önderleri daha çok iç politika hakkında kalem oynatanlar olduğu için, zamanla spor yazarları bile punduna getirip getirip siyaset yazmaya başladılar.

Ama özellikle de Ankara sosyetesinin frapan aktörleri hakkında ve mutlaka o günlerde olan bitene dair sataşkan ve tarafgir yazılar.

Bu tarz yazılar -kim yazarsa yazsın- bir parça futbol yorumuna benziyor. Bazen ben de kendimi zaptedemeyip yazıyorum. Sonra "yazdım da ne oldu?" diyorum.

Konu mankenleri her ne kadar iç siyaset alanından seçilseler de, bu yazılar tarihsel ve sosyolojik anlamda büyük resmi göstermekten uzak oldukları için, esasında apolitik oluyorlar.

Bir anlamda Siyasî Magazin.

Sürekli didişen kravatlı pop starlarının falsolu reflekslerini bir kere daha yersen ne olacak hiç lâfını etmesen ne olacak, dünya algıları "severim / nefret ederim" seviyesinde seyreden niyet tavşanlarına o günkü husumet dozunu zerketmekten başka?

Bu bağlamda, fikirlerine katılsam da katılmasam da olaylara makul bir sağduyu mesafesi alarak bize büyük resmi işaret eden yazarların yorumlarına öncelikle göz atıyorum.

Diğerlerini okuyup okumamam ise birazcık tesadüflere kalıyor.