Başkalarının acılarıyla aramızdaki duvar

Necdet Zen - 19 Ocak 2009   bu yazar neler yazar?

---

Televizyonda bir haber: Filistinli bir doktor, İsrail roketleriyle yerle bir olmuş olan evinde sekiz kızından ikisinin ölümüne tanık olmuş. Zaten o anda televizyonda canlı yayındaymış. Düşün işte, bir babanın tanık olduğu vahşet karşısındaki sıcak feryatlarını.

- "Benim çocuklarımın ne günahı olabilir, İsrail bunu nasıl yapar?" diye soruyor ağlayarak.

Ve asıl korkunç olanı, o sırada adamın feryatlarına tanık olan İsrailli bir kadın, ileri fırlıyor, çemkirerek adamı suçluyor. Cıvardaki başka İsrailliler de katılıyor bu suçlama ve bağırıp çağırma furyasına. Neredeyse acılı babayı linç ediyorlar. Çünkü doktor Filistinli. Her şeyin sorumlusu onlar. Kendi ölümlerinin bile.

Acılı baba onlara cevap bile veremiyor. Sadece kameraya dönüp ağlayarak "anlamak istemiyorlar" diyor umutsuz bir ifadeyle.

Bu iki kelime tokat gibi çarptı yüzüme.

İnsan dışarıdan bakınca daha net görüyor. Aslında çoğumuz, belki yakınlarımız, dostlarımız, böyleyiz. Yanı başımızda insanlık dramları yaşanırken bile egolarımız zirvede. Televizyondan ya da gazeteden edindiğimiz klişe cümleler hayatın yerini almış, birbirimizi linç ediyoruz.