Söz gümüş cazgırlık altın

Krişna Yumurti - 12 Nisan 2013   bu yazar neler yazar?

---

Öyle bir zihin kirliliğidir ki, bir zamanların reklam spotunda dendiği gibi, "ağzı olan konuşuyor."

Tamam, "isteyen istediği gibi konuşsun, ne sakıncası var" diyeceğim ama sıkıntı şurada: Hazret, "tek doğru var, o da benim ağzımdan çıkan" mantığıyla konuşuyor. Bu da aslında hegemonya kurma girişimi oluyor.

Yani o hep haklı, hep biliyor, hiç yanılmıyor…

Bu tipin daha çekingen olanı da işler sarpa sardığında "sen öyle düşünürsün ben böyle" diyerek topu taca atma meraklısı.

Doğrudur; yani tek doğruda inat edilemeyeceği, birçok şeyin algılanmasının ve yorumunun kişiden kişiye farklı olabileceği… Ama bu tabii ki, isteyen herkes aklına geleni "doğru budur" diye ortaya sallar, sıkışınca da "bu benim yorumum" deyip işin içinden sıyrılır demek değil.

Aslında aynı iddiacı ve dediğim dedikçi tavrın iki farklı uçtaki izdüşümü bunlar. İletişimin rotasını anlamaktan yana değil de üste çıkmaktan yana kıran insanın standart tavrı.

Konuyla ilgili uygun bir örnek midir pek emin değilim ama Eylül 2011'de Alev Alatlı bir gazetecinin sorduğu "Paçozlaşma şimdilerde daha mı şiddetli?" sorusuna şu yanıtı vermiş:

"Bu kadar şiddetlenmesinde post modernciliğin büyük etkisi var, aşırı post moderncilik. Bu şuna varıyor: Senin düşüncen senin, benim düşüncem benim. Demokrasi meselesinde olan şey de bu zaten; "benim neyin eksik?" Nerenden başlayayım senin neyinin eksik olduğuna, diye cevap vermek lâzım. Ama böyle bir ortamınız da yok. Tehlikesi de burada, aşırı görecelilik. Bu ülkede ahlâkın bile göreceli olduğunu konuşur olduk, göreceli ahlâk, göreceli haklılık… Yani kadim ölçüleri kaybediyorsunuz. Kadim ölçüleri kaybetmek kolay geçiştirilecek bir şey değildir. Devletler, halklar ve insanlar bu dönemlerden geçtiler ve sonları hiç neşeli olmadı. Çünkü sadece dil ve iletişimi değil duyarlılığı kaybediyorsunuz konuşamaz olunca."

Demek ki neymiş? Bir önermenin diğer kişininkinden farklı olması, doğru sayılmasına yetmezmiş. "Sen öyle düşünüyorsun, ben de böyle" deyip işin içinden çıkmak, bir anlamda "sen de bir kişisin, ben de, o halde skor fifti fifti" türünden bir mugalâta olurmuş.

Diğer yandan da, "kadim doğru" denen şeyin ne olduğunu belirleyecek olan mercinin kim olduğu sorusu var tabii. Herhalde hanımefendinin buna da malûmat sosuyla tatlandırılmış otoriter bir yanıtı vardır.