Çoluğum çocuğum var Hipokrat, kusura bakma

Hülya Yalçın - 3 Haziran 2012   bu yazar neler yazar?

---

Biber gazı nedeniyle ölen gencin haberi ve THY grevcilerinin işten atılması, basında yakın zaman aralığıyla yer aldı. Her gün bir yenisi yaşanan yaşam hakkı ihlâlleri, insan haklarının yerle bir edilişi, bütün sosyal hakların zapt-u rapt altına alınmasına doğru hızla ilerliyor gibi görünen ortam tam anlamıyla toz duman.

Sadece toplu tüfekli filmlerdeki gibi bildiğimiz savaş eksik sanki şehrin sokaklarında. Her gün bir protesto, her gün bir isyan, yolsuzluk ve karmaşa. Bunları zaten basından izliyoruz da bazılarının alt yazısı çok ürpertiyor insanı.

Biber gazı nedeniyle öldüğü iddia edilen gencin babası "oğlumun ciğerlerini oksijenle temizlemeye çalışmışlar, gaz delil olarak görünmesin yok olsun diye" iddiasında.

THY grevi nedeniyle işten atılanlardan bazılarının o gün gerçekten rahatsız olmaları nedeniyle aldıkları raporlara rağmen bunu kanıtlayamamış olmaları iddiası var bir de. Kurum hekimlerinin "çekince" gösterdiği iddiası var.

Her ikisinde de ucu hekimlere dayanıyor. Zaman zaman işkence ve kötü muamele alenen çıplak gözle bile fark edilecek derecedeyken "sağlam" raporu veren hekimlerin de haberleri düşer gazetelere. Neden yapılır bu?

İnsanlar çeşitli gerekçelerle doğru tavır gösterememelerine mazeretler bulabilirler. Baskı vardır, tehdit vardır, korku vardır kim bilir. Bir yere kadar anlayabiliriz bunların hepsini. Ekmek parası vardır ucunda. "Falan ya da filân olayı açığa çıkarırsan aç kalırsın" cümlesi kolay bir cümle değildir. Hele bizim gibi yasalardan çok medyadan medet umulan ülkelerde hiç kolay değildir.

Bu gerekçelerden bir tanesi var ki yenilir yutulur gelmez bana: "Çoluğum çocuğum var abi!"

En yürek yakıcı, en yaralayıcı olan gerekçe bu.

Hipokrat yemininden de geçtim. Sormak istiyorum; "çoluk çocuğunun geleceği için" başkalarının "çocuklarını" haince hayattan koparanların suçunu örtmeye çalışarak nasıl bir koruma ve gelecek bekleyebiliyorlar?

Nasıl güvenecekler çoluk çocuklarının kendileri gibi kaygılarla gerçeği örten başka hekimlerle karşılaşmayacaklarına?

Nasıl güvenecekler çocuklarının yaşayacağı dünyada diplomalarıyla güven tesis eden insanların da başka kaygılarla bunu yerle bir edip etmeyeceğine?

Her mesleğin her türden üyesi vardır, bu nedenle de istisnaları saygıyla, onları ayrı tutarak sonluyorum yazımı.

Herkesin kaygıları, gelecekle ilgili kuşkuları olabilir. Ancak herkes doğru ve insanî olandan yana olabilme cesaretini gösterirse "daha iyi bir yaşam" mümkün olabilir. Cesaret bir seçenek değil, olması gerekendir bazı durumlarda.

"Çoluğum çocuğum var" bahanesini kabul edemiyorum. Yaşanılacak, yaşatılabilecek zorlukları bilmeme rağmen kabul edemiyorum. Adının başında en güçlü, en saygın meslekî titrlerden birisi olan kişilerin sadece teorisyen değil, ciddi bir sosyal rol sahibi olduklarını da hatırlamalarını umuyorum.

Bazı meslekler zaafiyet affetmez. Etmemeli.