Arþivde yazara ait 70 yazý var → 1 / 9
Deniz Türkoðlu - 15 Ekim 2013
Eðildim, ayaklarýna kapandým. Çaputlarý yýrtarak açtým. Doðduðum gün haþlanmýþ ayaklarýný, çöp gibi ince, perdeli parmaklarýný bir bir öptüm, öptüm… Ama yetmedi, ona canýmý vermek istedim, aklýma misketlerim geldi.
Deniz Türkoðlu - 25 Aðustos 2013
Niye, çünkü yanlýþ bi þey konuþtuðunda gargaraya getirmek, þakaya vurmak, olmadý baþtan demek kolay, ama yazdýðýnda bu manevralar saatte yüz elli kilometre hýzla giderken lastiði patlamýþ kamyonun, direksiyonunu çevirmek kadar zor.
Deniz Türkoðlu - 27 Temmuz 2013
Memleket gündemi her birimizi Muhteþem Yüzyýl'ýn Hürrem'ine döndürdü, tükenmiþlik sendromundan muzdarip olan olana. Ve dahi hepimiz 7-8 aylýk hamileyiz, ayrýca hepimiz her akþamüstü önümüze ilk çýkan hatibin arabasýna binip, biraz hava almayý aþ eriyoruz.
Deniz Türkoðlu - 18 Temmuz 2013
Bazen tatsýz ve acýmasýz inançlarýn, bizi her yerden çevrelediði, öyle kötü zamanlardan geçeriz ki, geriye dönüp baktýðýmýzda elimizde yalnýzca utanç kalýr.
Deniz Türkoðlu - 10 Temmuz 2013
Sonrasýnda darbe olmuþtu. Askerler çivili sopa deðil, silâh taþýyorlardý ve yolun baþýndaydýk daha. Hepimiz, topyekûn, her þeyin baþýndaydýk. Yol sahiden o kadar da uzun mu ki, dönüp dolaþýp ayný þeyleri konuþuyor, ayný þeyleri yaþýyorduk?
Deniz Türkoðlu - 23 Þubat 2013
Ben ve Ýsmail 8 yaþýndaydýk. Mahalledeki varlýklý çocuklarýn atý olurduk. Ýsmail hepimizi, bütün atlarý geçerdi. Bir gün sonuncu oldum diye o zengin çocuðundan dayak yediðimde, dokundu Ýsmail'e. Ben duvarýn dibinde sümüðümü çekerek aðlýyorken, Ýsmail tuttu omzumdan, bir daha dedi, hiç kimsenin atý olmayalým.
Deniz Türkoðlu - 17 Ocak 2013
Hayatýn içinde, insaný sevdikleriyle kalmaya býrakmayan baþka þeyler var. Belki kötü bile deðiller, yalnýzca varlýklarý kötü ama onlarýn da var olma sebebi senin yüreðini sýnamak olabilir. Eðer öyleyse, insanýn da týpký atlar gibi, bir gün nefesi týkanabilir…
Deniz Türkoðlu - 18 Aðustos 2012
Fakat okumayý bir an evvel öðrenmek, o iyileþtirici þarkýyý ezberlemek ve bundan sonra hayatýmdan gitmesini istemediklerimin yüzüne baðýra baðýra kendim söylemek zorundaydým. Bunun bilmeden bulaþtýðým günahtan kurtulmak için iyi bir yol olduðuna inanýyordum.
Aile AKP Ali Türkan Amerika Araba Aydýn Beslenme Bilim Cem Karaca Cehalet CHP Cinsellik Çevre Çizgi Roman Çocuk Demokrasi Deprem Derkenar Devlet Dil Distopya Edebiyat Eðitim Ekonomi Erkek Fanatizm Felsefe Feminizm Gençlik Hayat Hayvanlar Hoyratlýk Hukuk Ýnternet Ýslâm Kadýn Kapitalizm Kedi Kemalizm Kent Kitap Kiþilik Komplo Konut Kültür Kürtler Mavra Medya Mektup Meslek Militarizm Milliyetçilik Mizah Modernite Müzik Necdet Þen Nefret Nostalji Pazarlama Polemik Portreler Psikoloji Reklam Safsata Saðlýk Sanat Savaþ Sevgi Seyahat Sinema Siyaset Spor Þiir Tarih Teknoloji Telefon Televizyon Terör Toplum Tutunamayanlar Vicdan Yazmak Yalnýzlýk Yaþlýlýk Yergi Yoksulluk
