Erkeklere Güvenmeme Sanatı

Zeynep Bozboğa - 4 Haziran 2011   bu yazar neler yazar?

---

İçki şişede durduğu gibi durmaz derler, bilgi de öyle. Çocukluğumdan bu yana, iyi niyet elçiliğine soyunmuş büyükler tecrübelerini ya da mitlerini hayatıma mihenk taşı yapmam için beni ha bire tetiklediler.

Deneyip yanılmışlar ya da yamulmuşlar, bazen de bir efsaneye canı gönülden inanma eğilimi göstermişlerdi ve nedense çocuklarını da aynı merkez üzerinden eğitme çabası güttüler.

Daha küçücükken çevremdeki kadınların geneli "erkeklere güvenme" diye efsanevi bir öğütle biz kızları sarıp sarmaladılar. Eyvallah kabulümdü, hele de "çocuk" diye adlandırıldığım safhada. Tüm erkek çocukları bizim oyun dünyamızı berbat etmek için ayarlanmış birer kurmalı oyuncak gibiydi. Hiç sevmezdim onları. Varlıkları her şekilde ziyandı ortama.

Sonrasında ise hep kızlardan müteşekkil okullarda öğrenim sürdürdüm, hiç bir erkekle bağım olmadı. Yine de mütemadi olarak "erkeklere güvenme" diye öğütler uçuştu zihinde. O steril alanlardan mezun olup gerçek hayatla karşılaştığım ilk anlarda o güne kadarki tüm öğretilerini beynime empoze eden kadınlar tarafından bu defa da evliliğe ikna edilmeye çalışıldım. Meğer erkekler evlenme sahası dışında güvenilmemesi gereken bir tür varlıkmış. Lâkin onca senenin bilinç altı çok da kolay yıkılamadı. Zor oldu bu defa da güvenmelisin tesbihini inanarak çekme faslı.

İş bu sebepten çok sıkıntı çektim doğru yola ram olma adına, istedim ki yeni yetme kızlar aynı saçma gelgitlerde yükselmesinler nirvanaya. Öğütler vermek istedim hep nedeni, niçini, nasılı cevaplanmış altı dolu öğütler ve bu öğütlerden oluşan bir kitap yazma hayali kurdum uzunca müddet.

Bu hayalimi yeni duyan birçok dostun sırıtışlarını görür gibiyim. Kırk güne bir makale sığdıramayan biri için fazla iddialı bir giriş olduğunun ben de farkındayım ama naparsınız "umut fakirin ekmeği" işte.

Evet, bir kitap yazacağım ileride, erkek egemen topluma gözlerini yeni açmış dişi sığırcık yavrularına ikaz mahiyetinde. Şimdi bu ikazı okuyan birçok dost yine bıyık altı gülümseyecektir ama bildiğiniz gibi öğüt, kendine bile vermekten sakındığın değerdeki bilgiyi başkasına verme cömertliğidir.

Ve o kitabı beceriksiz kadınlara ithaf etmek var niyetlerimin içinde. Şık giyinmeyi bilmeyen, modayı hep yanlış yerinden takip eden, botoksdan, detoksdan anlamayan, her diyet girişimini en fazla üç saat idare edebilen. Yani popüler olan tüm kadınlık derslerinden düşük notlar alan kadınlara. Değil iki erkeği, tek erkeği bile idare etmekten aciz, söylenen tüm ucuz yalanların gönüllü inananı. Aptallığından değil hani, inanmaya ihtiyacı olduğundan inanan kadınlara. Yani gönlünün kapısını her aralayışında canı derinden yanacak naif kadınlara. Dokunuldukça huzurları eksilen dokunduklarına huzur dağıtanlara.

Bir de bu saydığım durumların tam tersine takabül eden kadınlar vardır hayatta. Bu kitabı okumaya tenezzül etmesin istediğim, bu isteğime farkında olmadan, doğası gereği rıza göstereceklerdir muhtemelen.

Attıkları her taş yerine oturan kadınlardır bunlar. Dünyadan, edebiyattan, şiirden, sanattan, politikadan anlamazlar ama tüm kadınsal faliyetlerde üstün başarı gösterirler. Enteresan bir auraları vardır, ne giyinseler yakışır, sanki modayı onlar takip etmez moda onları takip eder. Aşka inanmazlar, gelen ağam giden paşamdır, ama en yakışıklı en efendisini kollarına takarlar. Hiç sıkıntı çekmeden çocuk sahibi olurlar. Enteresan başarı öyküleri olmaz, zengin doğar ve bu gücün verdiği etkiye dayanarak ortalıkta başarı abidesi gibi salınırlar.

İşte o kendilerinden menkul olmayan gücü iyi pazarlayıp aval aval bakanlara hamuduyla yedirmeyi bilen kadınlar var ya onlar dokunmasınlar istiyorum kitabıma.

Haliyle kadınlık basamaklarını başarıyla tırmanan hatun cinsinin evrene yolladıkları kütle endeksi düşük mesajlara inat, en olmadık yerinden sınıfta kalmanın hazzını salına salına çıkaracak kadınlarla Voltran oluşturma ihtimali adına raflarda yerini alacak bir kitap.

Kim bilir; belki bir gün o güvenilmemesi gereken erkeklerin kapital yayınevlerinden çıkacak bu kitap.