Şapkasız

Verdiğiniz aydınlatıcı bilgiler için teşekkürler. Epey faydalandım. Ama ikna olmadım.

Amacım polemiğe girmek, lâfı sündürmek değil. Ama yazınızdaki şu cümle tam da zurnanın zırt dediği yere denk geliyor:

"Türk Dil Kurumu daha muhafazakâr bir yapı sunarken Dil Derneği yabancı dillerden gelen sözcüklerin Türkçeden atılması taraftarıdır."

O "muhafazakar yapı"nın alternatifi nedir acaba? Ulusalcılık olabilir mi?

Sırf o cümleden bile anlaşılabilir aslında; dile yapılan bu tip müdahaleler, aslında otuzlu yıllardan kalma ideolojik bir katılığın, tektip (üniform) yurttaş yaratma zihniyetinin eseridir.

Yani bir tür klonlanmış nazizm…

O muhteremlerin önerdiği türkçeyle marş da bestelenebilir, slogan da atılabilir, ama örneğin felsefe ve edebiyat yapmaya kalkışılırsa marş basmaz, yarı yolda kalınır.

Bir dilin içindeki bir sürü sözcüğün "yabancı orijinli" diye ayıklanıp ıskartaya çıkartılması, o dili gezegenin geri kalanından, öz mazisinden, kültürel birikiminden kopuk, tüm etkileşimlere ve değişimlere kapalı, yavan, sığ, tunçtan dökülmüş bir "ecdat" heykeli kadar ölü bir şeye dönüştürmek değilse nedir?

Püskülsüz Veli Efendi - 10 Kasım 2013 (23:37)

Yazımda yalnızca şapkanın kullanımının gereksizliğini savunuyorum. "Tüm yabancı kökenli kelimelerin Türkçeden atılmaya çalışılması çok iyi olmuştur." diye bir görüş belirtmiyorum. Yoksa belki harf devrimi de bizi yaklaşık bin yıldır bağlı olduğumuz dillerden (Arapça, Farsça) ve kültürden kopararak onarılması imkânsız bir kültürel çoraklığa yol açmıştır, bilemiyorum.

Ama ister daha muhafazakâr Türk Dil Kurumu olsun, ister eskiyi silip atma yanlısı Dil Derneği şapkanın kullanımını azaltma konusunda hemfikirler. Seksen yıllık süreçte şapka kullanımı giderek azalıyor. Aynı düzeltme işaretiyle hem seslerin uzunluğunu kısalığını, hem de bazı sessiz harflerin inceliğini kalınlığını göstermeye çalışmak ölü doğmuş bir fikir gibi duruyor. "Kâgir" kelimesine baktığımız zaman hem "k" sessizinin ince, hem de "a" seslisinin uzun okunacağını nasıl anlayacağız? Ancak okunuşunun öyle olduğunu bilenler doğru okuyacaklar. O zaman düzeltme işaretini kullanmanın ne anlamı var? "Yâni" kelimesinde düzeltme işareti kaldırıldı diye kimse "a" sesini kısa okumuyor.

Kelimelerin nasıl söyleneceğini çocukluğumuzda öğreniyoruz, okuma yazma öğrendiğimiz zaman onların okunmasını kolaylaştıracak işaretler bir işimize yaramıyor. Belki Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenenler için bir faydası olabilir, ama düzeltme işaretinin bu haliyle kullanımı öyle bir faydaya da yol açmıyor.

Levent Yaycı - 11 Kasım 2013 (00:45)

Kagirin nasıl okunacağına dair ve şapka konusunda zihin açıcı bir yazı:
Nasıl yazsak (Yağmur Atsız - Star)

Silly Billy - 11 Kasım 2013 (16:05)

Nihal Atsız'ın yazısında dikkatimi çeken bazı şeyler var.

Türkçe'nin temel kuralları konusunda kafam iyice karman çorman oldu üstad!

Yazıda pek çok örnek var böyle: "gerekdiği", "sâhib", "kâtib", "öpmeğe", "dünki", "çünki" …

(Kısaca arzedebilir miyim, ukalâlık saymazsanız: f, s, t, k, ç, ş, h, p harfleri ile biten bir kelimeye c, d, g harfleri ile başlayan eklemeler yapılacak ise ekin başındaki yumuşak harfler sertleşir. Buna göre; c-ç, d-t, g-k olur. Dolayısı ile dilimizde sert ünsüzlerden sonra yumuşak ünsüzler gelmez, sonunda sert ünsüz bulunan kelimelere yumuşak ünsüzle başlayan ek getirilemez. Bu kurala ünsüz benzeşmesi denir).

Atsız'ın bunu bilmediğini düşünmek çılgınlık olacağına göre ve de bunu bile bile yaptığını bildiğimize göre, neden böyle yazıyor acaba diye düşünmeden edemiyorum.

Biliyorum curiosity kills the cat, ama, hey, dostum! Neler oluyor orda?

Fıstıkçı Şahap - 11 Kasım 2013 (22:41)

Kediyi bilmem, ama sizi dikkatsizliğiniz öldürebilir. Neyse ki, "Nihal Bey niye böyle yazıyorsunuz kuzum?" diye yazı sahibine direk sormamışsınız. Allah muhafaza, sertiyle yumuşağıyla, ünlüsüyle ünsüzüyle bi güzel ufalardı. Şaka şaka. Pamuk gibidir kendisi, ayrıca vurduğu yerde gül biter.

Silly Billy - 11 Kasım 2013 (23:56)

Dikkatsizliğim ve özensizliğim bir yana, bunamaya başladığımı da düşünüyorum.

"İnsan yazdığını bir daha okumaz mı koçum?" diyeceksiniz.

Emin ol okudum, hem de iki defa; ama işte bunuyoruz her halde, bana hiç de tuhaf gelmemişti yazdıklarım, iyi mi?

Neyse, Kemal Tahir de diyebilirdim. Ucuz kurtulmuşum.

Elime diğer elimle iki defa vurdum.

Bir daha da yaparsam ne olayım.

Yağmur Atsız'dan da özür diliyorum.

Fıstıkçı Şahap - 12 Kasım 2013 (14:25)