Kendine yolculuk

Belki de 'habersiz'

Deniz - 16 Haziran 2001

Ben de kalender meşrebim.

Ortalık salhane gibi. Ne yana baksam aşk, ızdırap, kin ve otuz iki kısım tekmili birden… Neden bir manastır kültürü yok bizde?

Olmadı, şunu sorayım: Bizde bir manastır kültürü olmadığı için mi bu manastır kıvamındaki hayatlar?

Murat Yetkin - 18 Haziran 2001

Salhane mi? Salhane ha. "Salhane" ve "Doğumhane" iki ayrı hane.

Nereden baktın "haneme"? Nereden?

Kendine yolculuk fikri benim için olsa olsa bir "doğumhane" fikri. Kendimden, ademe, ademden doğaya, oradan evrene, ille de yaşama, hakkını vererek, dolu dolu, bir yaşama uzanan uzun, upuzun bir seyahatin başındaki "doğumhane" fikri, Kendine yolculuk. Doğum öncesi sancı gibi bu fikir. Ve ne yazık ki kansız doğum yok!

Bazı kokulara ben de tahammül edemiyorum, içim bulanıyor. Aşkın, ızdırabın hayat kokan aroması bir yana, kin, nefret, onursuzluk kokusu, benim için de ceset kokusu kadar dayanılmaz. Ve "ex" demek azaltmıyor kokuyu.

Salhane ve doğumhane, ölümün ve yaşamın başladığı iki ayrı hane. Nerede benzer ölüm ve yaşam birbirine "kan", "ızdırap", "acı" kokunca mı? Ya ayrıntı, incelik nerede? Nefeste " mi?

Evet Kendine yolculukla nefes nefese bir seyahati düşlüyorum. Kendimden gelip, insana oradan doğaya, evrene, nereye ve ne kadar gidebilirsem o kadar gideceğim. Sokak sokak sürteceğim. "Hane" mi büyüteceğim. Nereye sığarsam o kadar büyüteceğim hanemi.

Galiba "kalender" değilim. Dünyanın tadına varmak istiyorum. Manastırın "katı" kıvamıyla yetinenem… "Meşrebim" böyle yazık ki, "oburum" .

Banu - 18 Haziran 2001

İyi yolculuklar öyleyse…

Umarım aradığını bulursun. Yolculuk düşleri kurarken hayatı ıskalamayasın için şey ettiydim… Galiba biraz öküzce oldu. Ben de kendi mezbahama doğru tam gaz gidiyorum.

Sütlüce'den Murat.

Murat Yetkin - 18 Haziran 2001

Hep böyle olur. Kızarım, köpürürüm, incine incine edindiğim incitme kabiliyetimi kullanır sonra pişmanlık duyarım. "Öküzce" ve "Sütlüce" lâflarına takıldım bu kez de. Kendi kötülüğümden utandım bir parça. O da düşlerimi, kan, irin kokan mezhabaya benzetmesiydi. O kadar mı katı, karanlık geldi sözlerim, ne yapalım diye avuttum kendimi sonra.

Sütlüce sabahtan beri aklımda. "Dana incik" çok severim. Koskoca danadan az miktarda çıkar. Nadir bir şeydir yani. Sütlüce "incik" için bire bir hayvanların beslendiği memleket miydi? Neydi? Neydi? Etrafa soruyorum bilen yok! Ne demek şimdi "Sütlüce'den Murat" Sonunda buldum.

Sütlüce haa… Kendi mezbahana doğru tam gaz gidiyorsun haa… Gittiğin yer Sütlüce'yse mesele yok. İçime sular serpildi. Sütlüce, güzelim İstanbul'un ortasında Haliç'in göbeğinde iki kuleli tarihi "mezbaha." Yaklaşık iki yıldır ölümden, sese, renge, hayata uzanan bir yol yapımı varmış meğer oralarda. yıl sonuna doğru neredeyse dünyanın en büyük kültür merkezlerinden birine dönüşecekmiş "Sütlüce Mezbahası" Neydi bunun adı "ironi " mi?

Nereye gidiyorsun Murat? Hem de tam gaz. Sütlüce Vapuru'na binmiştim daha evvel, uğradığı durakların hepsi birbirinden güzeldi. Hem Balat, Haliç, Sütlüce hayat "kokar". "ölüm" değil.

Bilir misin Sütlüce'nin adı nereden gelirmiş? Derler ki Bizanslılar bu bölgeye "Galatyani" derlermiş. Rumca, "süt" anlamına gelirmiş, "galatea" ve annelerin sütünü çoğaltan bir ayazma olduğu rivayet olunurmuş o topraklarda…

Merhaba "Sütlüce'den Murat" .

Banu - 19 Haziran 2001

Benden de yürekten bir "merhaba" olsun, her nereliysen oralı Banu.

Umarım incine, incine incitmemenin ustası olursun bir gün; ben incinmemiştim yazdıklarından.

Güzeldir boklu Haliç, Balat da güzeldir, hayat da güzeldir. Sonu tam gaz mezbahaya doğru olsa da bir tanedir. Doğumhaneyle salhane arasına ne sıkıştırırsan odur. Seni sıkıştırmalarına izin verme.

Murat Yetkin - 19 Haziran 2001

Kusura bakmayın ama, çok soyut konuşuyorsunuz. Kullandığınız dil, kavramlar, son dönemdeki çok satan romanlarla aynı. O çok satan yazarlar gibi duygu sömürücülüğü… Süslü kelimeler, içi boş kavramlar…

Kendi kendinize mastürbasyon yapıyorsunuz. Üzgünüm, biraz sert oldu ama, ağdalı, vıcık vıcık duygu edebiyatt an gına geldi… Açık olun, kendiniz olun, az satan romanlar okuyun.

Sevgilerimle…

Ecevit - 20 Haziran 2001

Estağfurullah "Bay Bakan" soyut konuşuyorum doğru. Gezip, görmediğim yerleri ballandıra ballandıra anlatacak kadar yetenekli değilim affınıza sığınarak. Size somut olarak anlatacağım kadar çok şey bilmiyorum çünkü. Beni böyle soyut konuşturan şey "habersizliğim" .

"Kendine Yolculuk" konusunu Forum'a eklerken, sancılarını çektiğim bu kavrama ekleyeceğiniz "tuzu" nuz olur, belki yeni pencereler açılır önümde, ya da bir yol bilen vardır. Kopya çekerim istemiştim sadece. Oysa maşallah "bakan, bakana", çoğaltanı her zaman olduğu gibi "ara ki bulasın" .

Demek duygu sömürücülüğü yapıyorum ha? Son dönemdeki çok satan romanların hemen hiç birini okumadım desem. Bana inanır mısınız? Hayır sanmıyorum. Galiba, çok yetenekliyim, müthiş yazarım tıpkı "Onlar" gibi. Hemen fark ediliyorum, hatta öylesine gün gibi ortadayım ki "Bay Bakan, bakar bakmaz anladılar" Yine yakalandım, çırılçıplak! Kime kızgınsınız siz, bana mı? "Vıcık vıcık, ağdalı " edebiyattan gına getirenlere mi? Yazar değilim ben, yavaş gelin.

Bugün sözlüğe bakmak adetten oldu.

Sömürü: "hepsini birden yiyip bitirmek silip süpürmek" miş, bir de "bir kimseden veya bir şeyden haksiz ve sürekli çıkar sağlamak". Altı üstü bir tuz istedim onu bile vermemişsin. Sensin aç gözlü! Hatta senden çıkarım olduğunu düşünüyorsan paranoyaksın!

"Kendine Yolculuk" la "Kendini tatmin" aynı şeyler miydi "Bay Bakan"? Bileydim hiç girişir miydim bu işe? Boşa uğraşmışım desene. Senin gibiler çoktan iğdiş etti beni. Bu seyirden sana bir şey çıkmaz, boşuna "gözetleme…"

Banu - 20 Haziran 2001

Fazla konuşmadığımdan, dertlerimi paylaşamadığımdan ya da onlar bana bir şeyler anlattiklarinda yorum yapmadigimdan, sadece dinledigimden neden onlara yol göstermedigimden sikâyetci yakınımdakiler. Bense hep şöyle derdim:
Simdi ben sana ne soylersem soyleyeyim sen yine bildigini, hisettigini yapacaksin ki öyle de yapman gerekir (bence). Sen de herkes gibi kendi hayat öykunu yazacaksin. Senin dengene mudahale etmeye hakkim yok.

Neden anlatamadigimi ise, Necdet Sen'in "Bir güzellik yap. Hayatı kolaylaştır." baslikli yazisini okuyunca daha iyi anladim. Şöyle diyor bizim Türkçe hocasi kilikli, kılı kırk yaran, titiz, okuyucularina sevdali Necdet'imiz:

"Belki o, senin üç saniyede yorumlayıp yanıtladığın konu için kırk yıl kafa patlatmıştır. Onun kırk yıl kafa patlatıp yine de yanıtını bulamadığı soruna üç saniyede yanıt icat etmekteki küstahlığı ve bu küstahlığın taşıdığı örtülü hakareti bir tart kafanda."

Figen - 21 Haziran 2001

Sevgili Figen, sanıyor musun ki bana, ona, şuna, "bulaşmadan", içinden süzüp çıkarttığın o ince şeye, "müdahale etmeme gayreti" ne rağmen dengelerimize müdahale etmiyorsun? İsmini bilmiyordum ama "tuz" suzluğuma katkıya devam eden "insanlardan" biriydin. Üzerimde bıraktığın etki, "habersizce" negatifti.

Elbette, kılı kırk yararak, kırk yılda kafa patlatılıp yine de yanıtı bulunamayan ince sorulara verilen kalın, küstahça yanıtlar değil kastım. İncelik, özen, nezaket, empati vs ne güne duruyor?

"Bir parça tuzum var ama…" diyorsan, "ver" derim. Belki bu karışık çorbanın içinde kaybolup gider. Ya onu lezzetli yapma ihtimali?

Banu - 21 Haziran 2001

"Kendine Yolculuk" konu başlığını Forum'a eklediğimden bu yana bir kaç hata yaptım. Oradaki satırları, eleştirenleri, yanıtladım, eleştirdim. Üstelik de bunu Forum'da yaptım. Oysa, bunu size göndereceğim "kişisel" maillerle de yapabilirmişim. Böylece "Kendine Yolculuk" fikrinin bir polemik alanı olması de engellenirdi belki. Fakat ister "sızma salaklık" diyin, ister "masumiyet", "saflık" diyip beni ihya edin bu "elverişli hali" dün bana mail atan arkadaşlarla birlikte keşfettim. Öyle ya da böyle, herkesten bir şeyler öğreniyoruz doğru. Sağolsunlar, var olsunlar…

Kaç gündür içimden "bir, iki, üç… Tıp" diyip yeniden başlamak geçiyor. Benim için "hayati" bir konu "Kendine Yolculuk" ve epeyce de özel… Öyleyse niye sizinle paylaştım. Sanırım ben ifade etmeye kalkarsam yanlış anlaşılma ihtimali yüksek. Fakat şu satırların hislerime ve niyetime tercüman olduğunu düşünüyorum. Leylacığım, Figenciğim, Muratcığım, hatta "aykırı" halleriyle belki de pek kızdığımız yalnızlaştırdığımız Cacklerciğim, Suatcığım ve herkes… Belki anlatacaklarımız "yüzyılın buluşu" değil ama ya yeni bir kapı açma ihtimalleri?

İNSAN İNSANI BULUR…

"Bilir ki desteksizdir kişi oğlu, yardımsızdır, her an insanı bulmak (keşfetmek) zorundadır. Güzel bir yazısında 'İnsan insanın geleceğidir." demişti Francis Ponge. Çok yerinde bir söz. Gelgelelim, 'gelecek gökyüzünde yazılıdır. Tanrı onu görür, yönetir' diye anlamak da yanlıştır bu sözü. Çünkü o zaman adı geçen gelecek, gerçek bir gelecek olmaktan çıkar. Onun için, bu sözü, 'ne olursa olsun, insanın, yapacağı bir gelecek vardır, el değmemiş bir yarın onu bekler' diye anlamak doğru olur. Ama bu durumda da insan kendi başına bırakılmış olur."

Jean- Paul Sartre

Banu - 22 Haziran 2001

Yaşamı sorgulamakla başlıyor sanırım 'Kendine Yolculuk'.

Tüm aidiyetlerin dışında 'kendin olma' savaşı verirken buluyorsun sonra kendini. Savaşman şart. Önce dışarıda seni kendi kafasına göre yorumlayan ve sınırlarını çizenlere karşı. Ve sonra en önemlisi bu kolay yolu benimseyen içindeki diğer 'sen'e karşı. Hatta belki de öncelikle yapılması gereken bu.

Destek almaya ve yalnız kalamamaya öylesine alışmışken kendini bulmak pek de kolay bir iş olmasa gerek.

Üstelik hem yaradılış içinde tek ve biricik olduğunun, hem de aslında herkesle birlikte bir anlam ifade ettiğinin farkına vararak.

Pupa - 25 Haziran 2001

Fark etmek, farkına varmak, farkında olmak. Ne derseniz deyin… Eğer "Kendine yolculuk" ta bir rehber, bir pusula, bir harita varsa o da sezgi ve belki bir parça da bilgi. Sorular sorup, yanıtlar aradıkça fark etmek müthiş bir çekicilikle meydan okurcasına gülümsüyor. Çünkü farkına varmak; anlamak, ayırt etmek eninde sonunda değişim demek. Tam kendimize, yaşama, oluşlara dair herhangi bir şeye "haa" dediğimiz gün, başa dönmüş gibi hissetmek bundan.

Ve ister savaşır gibi gergin, ister sevişir gibi hazzederek çıkın yola, fark ederek başlıyor her şey. Kendinize, insana, yaşama, var oluşa, evrene doğru yolculuğun sonunda belki de elde kalan sadece düş kırıklığı olacak. Bir tatlı huzur olmayacak belki de cevap. Fakat ne olursa olsun kendimize ait olacak. Farkı bu olacak. Bir küçücük ayrıntıya, bizi benzerlerimizden ayıran, kendimize ait bir kücücük cümleye bir ömür harcanacak belki. Fakat o son "nokta" dan önceki cümle, genelgeçer olmayacak. Farkedilmiş ve belki de hakedilmiş olacak.

Banu - 26 Haziran 2001

Daha bir buzağıyken tüymek istedim buralardan. Tüm danalığım da uzakların düşleriyle geçti. Gittim, gördüm de epey yeri… (Hakkari'yi de)

Nereye gidersen git, kendini de yanında taşıyorsun. Kendinden kurtulmadan, ister yerinde ve ağır bir taş ol, ister globusda saatte bir zıplayıp dur.

En zor ve kallavi yolculuk, başka insanların yüreklerine yapılan oluyor galiba. Yoksa "ben" her yerde aynı ben.

Murat Yetkin - 27 Haziran 2001

Gideceğin yerde bulacağını sandığın 'şey', Yolculuğa çıktığın 'yer'in, başka bir biçimi olacaktır.

Çünkü hayatın eğip büktüğü yaşamından süzülüp gelen birikim, daha fazlasına izin vermez.

Boyalı Kuş - 28 Haziran 2001

"Ne civarda bir köy var, ne bir evin hayali
Sonun ademdir diyor insana yolun hâli."
F. N. Çamlıbel

"Kendine Yolculuk" şaşırmadan, yargılamadan, büyütmeden, küçültmeden, güzel ya da çirkin bulmadan, bütün hallerinle en üryan halini görmeye çalışmak.

"Kendine Yolculuk", ben-î âdemin, insana ve adem'e yolculuğu… İster yollara çık, sancılar çek, bedeller öde, ister "öylesine" ve uzun süre olduğun yerde dur: "İşte geldik, gidiyoruz" de, sonuç fark etmeyecek belki de.

Farkeden, farkın ne olduğunu merak etmek.

Banu - 29 Haziran 2001