Kumru ile Kumru

Tahsin Yücel - 2005

Künye - Tahsin Yücel, Kumru ile Kumru, Sayfa:154 - 156, Can Yayınevi, 2005
(1 Şubat 2007'de Editör tarafından eklendi)   bu yazar neler yazar?

---

Öğleye doğru Günay apartmanının önünde, başta Bilal dayıyla Emine teyze olmak üzere, sokağın kimi kapıcıları, kadın erkek, Pehlivan'ın müdür koltuğunun çevresinde otururken, Kumru Recep efendinin karısının çiğliğini anlattı. Herkesin kendisini haklı çıkaracağını umuyordu, ama Bilal dayı kendisini haksız çıkardı.

"Kadın doğru söylemiş! Sen bütün paranı gâvurun buzdolabına yediriyorsun!" dedi.

Kumru şaşırdı.

"Biz de herkes gibi yiyeceklerimizi, içeceklerimizi koyuyoruz dolabımızın içine. Dolap nasıl para yer ki?" diye atıldı.

"Kızım, sen herkesin gözünü kör mü sanıyorsun?" dedi Bilal dayı, biz her şeyi biliriz dercesine elini salladı. "Hepimiz bir ev sayılırız şurada, sen her şeyden önce dolabını doldurmak istiyorsun, kocana ve çocuklarına onun artıklarını yediriyorsun. Yiyeceğinizi kendinize alsan, bu kadar para harcamazdın; bu kadar da yer süpürüp cam silmezdin. Yaşamak değil bu seninki, "diye ekledi.

Kumru iliklerine dek ürperdi.

"Yaşamak değil de ne peki Bilal dayı?" diye sordu, ağlamak üzereymiş gibi titriyordu sesi.

Bilal dayı içini çekti.

"Ben diyeyim şaşkınlık, sen de manyaklık, "diye yanıtladı.

"Yani ben deli miyim sence?"

"Değilsin, akıllı kadınsın, ama bu senin dolap merakın bir delilik olup çıktı."

"Peki ne yapayım? Kazandığım parayı harcamayayım mı?"

"Harca; ama hepsini dolaba harcama. Dünyada para harcanacak şey mi kalmadı? Herkes görüyor şu sokakta, bu dolabı aldın alalı, yiyeceğe, içeceğe, eskiden harcadığının beş katını harcıyorsun; ama boyun büyümüyor, bu arada çocukların su içmeyi unutuyor."

Kumru herkesin kafa salladığını gördü, birden içi ürperdi.

"Peki, ne yapayım Bilal dayı?" diye sordu titrek bir sesle. "Paramı neye harcayayım?"

Bilal dayı gözlerini uzak bir noktaya dikerek başını salladı.

"Ben ne bileyim ki güzel kızım? Alt tarafı yaşlı bir kapıcıyım ben, "dedi. "Bunu bana soracağına, televizyon izle, daha iyi. Reklamlara iyi bak; her şeyi onlardan öğrenebilirsin."

"Öyle mi diyorsun?"

"Evet, hep söylerim; işte Emine teyzen burada; hep söylerim: muhtar da, kaymakam da, vali de olsan, televizyon izlemiyorsan hiç bir şey bilemezsin. Boşuna yaşarsın yani."

"Nasıl yani?"

"Nasıl olacak ki? O dolap da o dolap, o marka da o marka diye tutturdun. Televizyon izleseydin, belki de dolaptan önce bulaşık ve çamaşır makinesi alırdın."

"Ben çamaşırımı ve bulaşığımı tertemiz yıkıyorum Bilal dayı."

"Yıkıyorsun, ama anan da yıkıyordu, güzel kızım. Anandan bir farkın olmayacak mı?"

"Neden olsun ki?"

"Evini süpürdüklerinden neden farkın olsun?"

"Yani önce çamaşır ve bulaşık makinesini mi almalı?"

"Hepsini almalı kızım. Ama önce televizyondan başlamalı. O gösterir sana yolunu."