Eroin Güncesi

Su an 27 yasindayim. Ve yanlis hatirlamiyorsam bu kitabi 18 imde iken okumustum. En cok etkilendigim kitapti. Her gencin okuyup ders almasini tavsiye ederim!

Berna - 7 Mayıs 2007

Bir daha okumaya cesaret edemedim…: (

Derya - 8 Mayıs 2007

Hayatımda uyusturucu ile ilgili ne kadarkitap varsa hepsini okumusuumdur ve her hafta bir kitap bitiririm ama bu bambaşka…

Bu kitaba o kadar cok ağladım ki anlatamam… Herkes yaşamak istediğini mi yaşıyor yaşamak istemediğini mi?

Seni seviyorum Güner…

Özcan Turnalı - 20 Haziran 2007 (8:55)

Ben bu kitapla 16 yaşımda tanıştım, hayatımda bazı şeyleri değiştirmeme yardımcı oldu, teşekkür ederim Kanat Güner hayatıma yeni anlamlar kattığın için…

Cansu - 22 Haziran 2007 (17:35)

Ben bu kitabı okuduğumda 14-15 yaşları arasındaydım. Çok etkileyici bir kitap. Insan okurken sıkılmıyo. Aynı kitabı 3 kere okudum ve kanat güner'in kitaplarını okumaya devam ediyorum ve tavsiye de ediyorum. Şu an 18 yaşındayım:)

Barlas - 29 Haziran 2007 (23:57)

Evet kitap gerçekten çok etkileyici. Aslında bu güne kadar eroinle alâkalı çok kitap okudum. Nedense bu konu hep ilgimi çekmiştir. Çoğunda merakla başlıyor. Ama Kanat Güner inki başka değil mi? Yoksa ben mi yanlış hatırlıyorum? Zaten Kanat öldü. Ölümü tercih etti. Ve umut olmayınca yaşamanın pek anlamı kalmıyor. Mutsuz umutsuz hiç bir amacı olmayan bir insansanız bu kitap size bir çıkış yolu gösteriyor. Yani benim gibi insanlara. Ben etkilenmekten çok özendim onun yaşadıklarına. İnsan hem mutsuz üstüne de karamsar olunca tek çıkışının ölüm olduğunu düşünüyor. Bunun için yollar arıyordum ki karşıma bu kitap çıktı.

Biliyorum eroine filân başlamayacağım ama nedense bunu yazmak istedim. Onun yaşadıklarını yaşayıp ölmek isterdim. Zaten içinde bulunduğumuz dünya yaşanılacak gibi değil. Ama önemli olan mutluluğu yakalayabilmek. Bense mutluluğu aramaktan yoruldum. Bulacağımı da sanmıyorum. Bu yazdıklarımı belki kimse okumayacak ama yine de yazmak istiyorum. Kimisi uzunmuş deyip geçecek. Ama yine de yazıyorum. Belki bir gün ben de yazarım bir kitap hehe. İçinde bulunduğum ruh halini.

Her neyse burada hayat hikâyemi yazmayacağım. Kitabımı bekleyin yeni bir oyun başlayacak sanırım. =)

Belen - 30 Haziran 2007 (00:00)

Bu kitabın çok etkileyici olduğu bir gerçek. İnsan okurken elinde olmadan kendi yaşamına son verip vermeme konusunu ve bunun doğru olup olmadığını sorguluyor.

Ama her sağlıklı düşünen kafa, okuduğu ya da işittiği şeylere belli bir sağduyu mesafesinden bakar. Kitabın yazarının intihar etmiş olması ve bunu gayet akıcı bir dille yazmış olması, kişiyi "intihar sükse yapan bir şeydir" diye bir sonuca götürüyorsa, bu olsa olsa böyle düşünenin hamlığını gösterir. Ham bir insan "ben öleyim de annem babam acı çeksin, intikamımı almış olayım" diye düşünebilir.

Anne babalar bencil ve kör olabilir -ki bana kalırsa çoğu öyledir- ama yine de olgun kişi, bütün bunların üzerine çıkabilen kişidir. İntiharsa bir kaçış. Kolayı seçme yolu. Uyuşturucunun her çeşidi de bence bir "kolay yola sapma" biçimidir zaten.

Tuğser Yalım - 1 Temmuz 2007 (10:56)

Iyi gibi görünen ama asla iyi olamamış bir aile, yitik ve yılgın bir yaşam süren bir kız, yalnızlıktan bunalımlarını kimseye anlatamadan saçma sapan kişilerle vakit kaybeden, her şeyden önce ilgi bekleyen sevilmek isteyen ve daha nicelerini düşünen bir kız! Ne söylenebilir bilmem ki… Eroinle ilgili her kitabı okumama rağmen yanlışlıkla atladığım bir kitap olsa gerek eroin güncesi… Kanat güner aslında bu kitabı ölümünün bir kanıtı nedeni olarak bizlere sunmamış, bir insanlık ayıbını tekrar tekrar yüzümüze vurmuş… 20 yaşındayım henüz. Benim ve benim gibi diğer her gencin ders alması gereken bir durum ve OKUMASI GEREKEN BİR KİTAP!

Chelsa - 5 Temmuz 2007 (17:06)

Bu kitaptan kalan bir anahtar var bende. Bazen sıkışmış kimi kapıları açmaya yarıyor, bazen de can sıkıntısı perdelerini kaldıran bir parolaya dönüşüyor. Fındık'la birlikte doldurdukları defterde yazılı bu şifre.

"Hindistan'da kül olmak istiyorum, Pizzanın üzerinde mantar, Kapılarda zil olmak istiyorum, İstiyorum da istiyorum…"

Zil ne kadar canlıysa diğerleri o kadar ölü. Kapılarda zil olmayı isteme düşüncesi yolunda gitmeyen şeylere tepkiyi simgeliyor benim için. Aynı zamanda gaflet uykusundakileri dürtme, silkeleme, uyandırma anlamına da geliyor. Bir tür 'Zııııııııııııırrrrrr. Kalk, uyan hadi, bilinç kapılarını aç' diye bağırma hali.

Ayrıca ben de "kapılarda zil olmak istiyorum". Yeterince zırladıktan sonra cansız herhangi bir şey olunabilir.

Bu kitabı zamanında çok kurcaladım. Şu sıralar Derkenar okurları sayesinde hem bunu hem de ölümünden sonra yayınlanan kitabını (Ada 4-4910) tekrar kurcalamaya başladım.

Ölümünün kesinlikle bir kaza olduğuna inanıyorum. "Sahneden çıkacağı zaman" bana sorarsanız henüz gelmemişti. Hiç bir can ki aşırı doza karar verdiğinde 'yarın 'için mal bırakmaz, oysa üzerinde vardı. Yarın yaşarken vardır, cansızken yoktur, ki bunu en iyi o bilirdi.

Sözü epey uzattım, diyeceğim o ki; Kanat Güner yaşasaydı son derece usta işi yazılar, öyküler ve romanlarını okuyacaktık bence. Yazdıklarının tamamı son derece çarpıcı bir yazı yolcuğunu teyit ediyor çünkü.

Ilkuş - 7 Temmuz 2007 (22:10)

Ben kanat'ı henüz bu sene tanıdım. Kitabına o kadar bağlandım ki sanki kaçacakmış gibi her an yanımda taşıyorum! Şimdi 18 yaşındayım. Hayatımın dönüm noktasında öss denilen canavarla cebelleşiyorum! Beni anlıyordu sanki kanat. Benim sorduklarımı sorup cevabını da benim için bulmuş sanki! Keşke bırakıp gitmeseydi, onu özlüyorum. Tanımasam da yaşamda eksik olması ağırıma gidiyo.

Seni seviyorum kanat. Umarım şimdi mutlusundur bi yerlerde…

Özge Çiftci - 16 Temmuz 2007 (22:39)

Ben hayatmda pek çok kitab okudum ama beni böle etkileyen başka hiç bişe olmadı! Bira içerken lütfen kanat için şisenin üzerindeki kâğıtı yırtın ve kanatı anın olur mu!

Emre - 20 Ağustos 2007 (19:18)

Uyuşturucu madde bağımlılığını anlatan gerçek bi hikâye. Onu tanıyanlardan biri olan ben onun ne şartlarda yaşadığını en iyi bilenlerdenim. Bu kitapta yazılmayan daha ne olaylar var. Kanat eğer yaşasaydı kendini uyuşturucu maddelere vermeseydi çok iyi bi yazar olurduu

Tanık - 24 Ağustos 2007 (10:41)

Canim Kanat´im, sen keske gitmeseydin. Keske senin o güzel ruhun bize biraz daha ders verebilseydi. Yukarida olsan da seninleyim! Eroin Güncesi okunmasi gereken bir kitap.

Bit - 25 Eylül 2007 (12:07)

Bu kitabı 14 yaşımdayken okudum şu anda da 16 yaşındayım, liseye gidiyorum, etrafımda iyi kötü bi sürü insan var, bu kitap sayesinde dünyaya farklı bi açıdan bakmayı öğrendim, biraz korktuğumu itiraf edicem ama gerçeklerden kaçmamak lâzım, kanat günerin yiğeni benim müzik öğretmenimdi, o da aynı kanat abla gibi içinden geldiği gibi konuşurdu, o önermişti bu kitabı sınıfımıza ve sadece ben merak edip almıştım, iyi ki de almışım, teşekkür ederim kanat bu kitap için, farkında olmadan işlediğin günahlar yüzünden cehennemlik te olsan yetişrilme tarzından dolayı hiç kimsenin ve hiç bir şeyin seni kınayamıcanı biliyorum…

Tuba - 27 Ekim 2007 (20:59)

Yaşım 27. Bu gece hiç uyumadan bu kitabı okudum ve hayatımda bir şeylerin eksik olduğunu anladım. Eğer bu kitabı Kanat Güner ilk çıkardığında okusaydım belki de çok farklı bir hayatın içinde olmaktaydım. Ama hiç bir şey için geç değil. Kanat Güner'i rahmetle anıyorum, biliyorumki o şimdi arkadaşı Hakan'la gittiği o deniz kenarı kasabasındaki güzel evde şu anda potakal suyunu içerek denizi seyrediyor…

Sinan Çiftçi - 13 Aralık 2007 (07:37)

Eroin Güncesini 2 gün önce tiyatro olarak seyrettim… Korktum ve kendimi suçladım, biraz da utandım. Benim hayatım meğer ne kadar kusursuzmuş…

Seda Sipahi - 13 Aralık 2007 (17:20)

Eroin öyle bir maddedir ki verdiği o hazzın karşılığını en ağır şekilde alır. İnsanda kendisinden başka hiç bir değeri bırakmaz. Gururmuş şanmış şöhretmiş şerefmiş hepsi bir yalan olur. Güner kendisini Eroinin o korkunç girdapına bıraktığında sonunun ne olacağını bilmiyordu. Öğrendiğinde iş işten çoktan geçmişti. Yattığın yer nur olsun. Bu aşşağılık dünyanın asi kızı.

Serdar Fettah - 14 Aralık 2007 (16:00)

Selâm kanat benım cewremde esrar eroın ex we benzerı kullanan arkadaslar war ne yaptıysam olmadı ne yapabılırım bu konuda bu arada ben hıc kullanmadım kullanmayıda dusunmuyorum

İsmet Turgut - 16 Aralık 2007 (03:13)

Selâm İsmet. Bence ilk yapman gereken şey kendi anadilini hiç değilse asgarî düzeyde okuyup yazmayı öğrenmek ve içinde bulunduğun bu hafif saloz görüntüden kurtulmak olabilir.

Meselâ işe nokta ve virgülden ve bunların kullanıldığı yerlerden başlayabilirsin. Müteakiben üstüne nokta konulduğunda i olan ı harfi ve bizim dilimizde olmayan w ve x harfleri konusunda etrafından yardım alabilirsin. Daha sonraki aşamada "de" ve "da" eklerinin nerede ayrı nerede bitişik yazıldığı konusunda yüksek lisans eğitimi almanı önerebilirim.

Benim sana toprağın altından yapabileceğim yardım şimdilik bu kadar. Sevgiler.

Kanat Güner - 16 Aralık 2007 (08:22)

İsmet kardeşimiz altına yorum yazdığı bu yazıyı okumuş mu okumamış mı ben pek çözemedim.

Dumurcan - 18 Aralık 2007 (16:44)

Belki de Kanat'ın hayatta olmasını arzu ettiğini anlatmak istemiştir.

Celal Atasoy - 18 Aralık 2007 (20:00)

Biz hâlâ ölmedik Kanat, seni çok özledik. Senden sonra Tango Caner de öldü.

Ben bıraktım, temizim artık. Geçen gün mezarının başında da anlattım sana, yine gelicem sana dular okuyacağım. Ölüm kötü bi şey değil, sadece soğuk bi şey, sen hep böyle derdin.

Deniz Akın - 17 Ocak 2008 (01:26)

Okudum kitabı. Sanki bi yerlerde beni izledi Kanat. Ağladım… O da ağladı… Keşke yaşasaydın, seni tanımadım ama bağlandım… Dönüm noktamsın. Hayata farklı bakmayı öğrettin. Sadece öss den ibaret diilmiş.

Ayca Kozan - 31 Ocak 2008 (22:18)

Sen öle bi kitap yazmışsın ki hâlâ okunuyo. Ruhunu katmışsın. Her sayfasında ağladım, nedense bu konu canımı acıttı, senin canın yandı diye her halde.

Violet - 6 Şubat 2008 (23:11)

Keşke yine o kilimlerin önüne kurulsak… Bu arada Tango Caner'i niye vurmuşlardı? İyi birisiydi, çok kötü bir şekilde öldü, orada rahat eder umarım.

Fatih - 7 Şubat 2008 (12:13)

Seni tanıdığımda sen çoktan gitmiştin…

Facebookta Kanat Güner'in grubu var, onu seven, onu anlayabilen, benim gibi keşkeyle başlayan cümleler kuran arkadaşlara duyurulur.

Spetsna - 8 Şubat 2008 (20:22)

Ne harikulade parlayarak söndün sen kanat. Sen söndün, parıltın hâlâ göz kamaştırıyor.

Kuzgun - 12 Mart 2008 (09:16)

Malesef herkes mezarını doldurur, giden kurtulur geride kalan da gideni takmaz, ders falan da almaz. Siz dışarıdakiler içerıdekini zaten fark edemez göremezsiniz. O yüzden yani gidene ah vah hikâye. Emin olun insanlar çok tehlikelidir. Rahmetli orda bi ufak çıtlatmış (tamam bi dahikine çantanı alır kaçarım), işte bu yalnızlığın ve çaresizliğin en net ifadesi. Emin olun herkes herkese masal gelir bi yerden sonra. Dedim ya herkes mezarını doldurur. O yüzden başı ne olursa olsun bu hikâyelerin, sonu hep aynı finalle biter.

UNUTMAYIN, ŞEYTANIN DA Bİ VAZİFESİ VAR… Ve o hep mesaide… Haa şeytan mı kim? Belki ben belki sen belki o. Ama emin olun o sizin tanıdığınız biri…

Muhakkakki bi dostunuz. Asla uzakta aramayın. Bu yorum da küçük bi terazi kefesi olsun size tartın, bakalım ayıkabilecek misiniz.

Kımas - 17 Mart 2008 (00:55)

Aslında bir yorum yapmak gerekmiycek kadar açık ve net her şey. Görerek şahit olarak hatta içine girerek öğreniyoruz… Sadece bir an için en büyük güç herkesin yapmaya cesaret edemediğine balıklama dalmak istemektir… En gereksiz bilgelik de asıl olanı tüm pisliği daldıktan sonra görmektir… Yapılanların ardından aslaların önemi kalmadığı için hiç bir zaman söz veremez verseniz de tutamazsınız… Şeytanın en büyüğü insan, insanın da tek yapabildiği bahanelerdir (aile, arkadaş, çevre, v. S)… Aklınıza sığanlar fazlalaştıkça, gördükleriniz herkesten farklıysa, ufkunuzu genişletmek istersiniz, sonra tüm tahammüller sizi terk eder… Sadece kalem ve kâğıt kalır baş ucunuzda. Evet gidilicek ama fark ettirilerek ibret verilerek gidilecek. Sonuçta her koyun kendi bacağından… Örnek aldıklarımıza dikkat edelim… Deneyerek ögrenmekten her zaman iyi sonuçlar elde edilmiyor…

Ahsen - 22 Mart 2008 (01:02)

Bu kitabı 1 saatte bitirdim. Ama bitmesini hiç istemedim. Sonunda ölüm olacağını biliyordum ama kabullenmek istemeden ağlayarak okudum. 19 yaşındayım ve üniversitedeyim. Kendimi şanslı hissediyorum böyle bataklara bulaşmadığım için. İnşallah bu kitaptan ders alır gençler ve başka kanatlar ölmez…

Yıldız - 1 Mayıs 2008 (10:31)

Tesadüfen karşıma çıkan bulduğumda çok geç olduğunu anladığım okunası dizelere imza atmış derin ama umut veren bilgi ve tecrübelerinden yararlanabilicek (anlayana) bi o kadar da okursan can yakan insanı kaçmaya iten harika yazar çılgın insan…

Aylarca arayıp bulamadığım kitabını burnumun dibinde bulabiliceğimi aklımn ucundan geçmesken bi okul çıkışı yan kitapcıda bulduğum kitabını eve gelene kadar otobüste yarılamıs, gozlerımn ağrıdığını bitirdiğimde anladığım yaklasık 1 2 saatimi alan beni bittiğinde ellerimle başımı sıkıştırıp düşünmeye iten saatlerce "nerdeyim, kimim, bu isyan niye, kime, neye, vb…" gibi soruları sorduran satırların içinde bulunduğu kitap… Her evde olması okunması gereken bi ailelerin de hataların yüzde 50sine neden olduğunu idrak etmeyi sağlayan ansiklopedi niteliğindeki cep kitabı…

Bağımlılığın kişisel bi sorun olmadığını belirten baş edebilmenin kişisel olmadığının üstüne basan bi kadın, güzeldi zekiydi de üstelik… Toplumun akıl almaz kurallarına inattı yaptığı her şey.

Seviyorum, keşke yaşıyo olsaydıda karşılıklı birer bira içip dertleşseydik, bu defa masadaki konu uyuşturucu olmasaydı ama…

Peri - 4 Kasım 2008 (13:37)

Kitabı okumadım ama yirmi beş yıl eroinman bir ebeveynle yaşamak anlamamı sağlar mı Kanat Güner'i -ya da öfkelendirir mi yaşadığım acılara istinaden? Doğal olararak ürememe kararını tebrik ediyorum. Ya da tam tersi üreyip sevilmek arzusuna sevmekle başlamayı bir denese miydi acep?

Bunlar fikir jimnastikleri malûm olaya aldığım hiza bence nazik.

Ama kimse beni benim istediğim gibi sevmeyecek onu biliyorum ve kabullendim. Ve kimseden bunu istemeye hakkım olmadığını da.

Selin Yılmaz - 5 Kasım 2008 (12:58)

Yukarıdaki yorumların çoğunda "ah sen ne efsanevi bir kişiliktin Kanat" türünden bir mitleştirme eğilimi var. Aynı fikirde değilim.

Bahse konu kitabı ben de okudum ve rahmetli Kanat Güner'in zeki ama marazî bir kişiliği olduğunu düşündüm. Seçtiği yanlış yolun suçunu anne babasına, kocasına, arkadaşlarına atma eğilimi ve kendi sorumluluğunu es geçme eğilimi gördüm.

Kendine zarar vererek anneden ve babadan intikam almak çocukların sıklıkla başvurduğu bir davranış biçimidir, bir parça buna benziyor Kanat'ın inadı.

Gene de onu tüm yanlışlarıyla yüzleşmiş ve uyuşturucudan temizlenmiş biri olarak aramızda görmeyi isterdim. Keskin zekâsıyla muhakkak ki aynı yolu izleyecek diğer insanlara söyleyeceği başka anlamlı sözleri de olurdu.

Selim Atak - 5 Kasım 2008 (14:14)

Kitabı okuyunca üzülmemek elde değil, umarım Kanat Güner okuyucularına iyi bir ders verir, ama ne olursa olsun mücadelesine devam etmeli ve ölümü seçmemeliydi.

Adem Akbıyık - 12 Kasım 2008 (03:48)

Şu an ben de 27 yaşındayım. Bu kitabı 20 yaşlarımda üniversite zamanımda okumuştum. Hiç bi zaman uyuşturucu kullanmadım. Ama bu kitap beni çok etkilemişti. Ve bana göre uyuşturucu benim o zamanlardaki psikopat sevgilimdi.

Breeze - 27 Nisan 2009 (12:39)

Şuan 15 yaşımdayım bi arkadaşımın tavsiyesi üzerine bu kitabı okuyacağım onun öncesinde fikir edinmek istedim çevremde birçok madde bağımlısı insan var ve onlara yaklaşmadan onları daha yakından tanımak istiyorum yarın bu ilk işim bu kitabı almak olucak teşekkürler

Büşra Bölen - 12 Temmuz 2009 (23:48)

Bu kitap bir tesadüf eseri elime geçti. Adı ve kapağı hoşuma gitti. Okuduğum ilk bi kaç sayfa sonrası bir madde bağımlısı gibi bağlandım kitaba bir kaç günde bitti. Her okuduğumda ressamın olduğu bölümler etkiledi özelliklede o son resim.

Kitabı tanıdığım herkese tavsiye ettim okumayan varsa kesinlikle şiddetle tavsiye ediyorum okuyun ve okutun.

Yusuf Tuncer - 18 Eylül 2009 (05:59)

Kitabı 4 gün önce sonunda aldım, 2 gün önce bitti, eroinle henüz tanışmadım belki ama tanışan arkadaşlarım sürekli bizi tanıştırmak istiyor… İrademle isteklerim arasında sürekli gelgitler yaşıyorum, umarım iradem baskın gelir de tanışmam o hayalî kahramanımla… Kanat Güner'in yaşaması son günlerde en çok istediğim şey… Eğer ki yaşasaydı onunla yaşadığım bu gelgitleri konuşma fırsatım olurdu ama ne yazık ki yaşamıyor… Uzun lâfın kısası, çevremde bulunan diğer Kanat Günerler umarım beni aralarına alamazlar…

Büşra Bölen - 29 Kasım 2009 (19:02)

Kanat yaşasaydı ve tekrar tekrar ölmesine rağmen devam etseydi keşke. Ama o küllerini de yaktıı… Bence orda çok uzaklardan bu satırları okurken bize önereceği yol ne kadar zor, acı ve yıkıcı olursa olsun gene bu yoldur… Yani hayatta kalmak…

Kendisini kınayamıyorum anlayabilen kimsenin de kınayacağını düşünmüyorum… Hayatta kalmama tercihini eleştiriyorum ama. Üremeyi istememe düşüncesine kapıları kapatmış olmasını da… Benim de böyle ideallerim yok ama "bir çocuğum olsun" fikrine kapıları sonuna kadar kapatmış değilim. Kendisi şimdi bir anne olsaydı onun da düşünceleri değişecekti ve böyle sonlanmayacaktıı belki de… Yarım kalan bir şeyler vardır çünkü her zaman.

Baran - 21 Aralık 2009 (02:57)

Her insan hayatında çoğu hatalar yapabilir ama önemli olan hatalarını fark edip kabullenmektir. Benim etrafımda da eroin kullanan insanlar oldu fakat hatalarını zor da olsa düzelttiler. Keşke kitabında yazdığın gibi Türkiye'de de araştırmalar yapılsaydı çoğu genç yanlışını düzeltebilirdi. Bu kitabı yazdığı için teşekkürler…;(

Tuba Kader - 22 Aralık 2009 (08:56)

Şu dünyaya kaç kere isyan ettik, kaç kere küfrettik, lânet yağdırdık… Ama güzel günlerimiz her zaman oldu. Tebessüm ettiğimiz her anın hatırına, hayat her şeye rağmen yaşamaya değer. İyi ki yaşadın Kanat, keşke daha fazla gülebilseydin…

Onur Yücal - 24 Mart 2010 (01:56)

Herkes hayatının belli dönemlerinde birçok sıkıntıyla karşılaşır. Zorluklarla mücadele etmenin yolu beynini uyuşturmak degildir çünkü bu kendimizden verdigimiz ödündür. Anne babamızı biz seçmiyoruz ama hayatımızı seçebiliriz. Böyle olmak zorunda degil, o lânet maddeyi kullanmak sadece kendini sürünerek ölüme mahkûm etmektir, buna kimsenin hakkı yok bi insan bunları kendine yapmamalı, o zıkkımı bulamayınca nasıl acı çekiyolar hemen arayış içine giriyolar bulmak için çırpınıyolar, madem öle neden kendi hayatımız için böle çırpınmıyoruz, ne kadar hırpalarsa hırpalsın bu zalim hayat yıkılmadan onurumuzu yitirmeden ayakta durmaya direnmeliyiz, kimse madde kullanmaya özenmesin, bahane üretmek sebeb bulmak çok basit, arkasına gizlendigimiz bu sahte kişilik nereye kadar herkes kendi yolunun kurbanıdır, en büyük suçu kendimizde aramalıyız, çünkü yarın biz de anne baba olacağız, karamsar güçsüz kendini kaybetmiş bir insan olmak basittir, çünkü etrafta bu tip insanlar çok, onlardan biri olmamak için ne yaptığın önemlidir, altın çamura düşmeyle değerini yitirmez, çok zor zamanlarımız olsa da ayakta dimdik durmayı başarmak maharettir, yeter ki beynini ruhunu uyuşturma…

Ve asla kendininden vazgeçme…

Buse Özkan - 28 Temmuz 2010 (19:06)

Bir damla imandan yoksun bir gencin hayatından şah eser bir yapıt… İnşallah kimse bu yollara girmez.

İsyankar Bitlis - 15 Ocak 2011 (14:26)

Kanat hatalarının farkındaydı, yaptıklarının farkındaydı ve bu yolu (bu kadar kötü olabileceğini tahmin edemese de) bilerek seçti. Ve siz, mutlu ailelerde güllük gülistanlık, şımarık, el bebek gül bebek büyütülenler, Kanat'ın ailesini neden suçladığını, onlardan neden intikam almak istediğini asla anlayamazsınız! Suçlamayı bırakın artık. O öyle yaptı, böyle yaptı, şöyle iyiydi, böyle kötüydü… Kanat bu kitabı "Ben buyum!" demek için yazmadı mı? Eğer kitabı okudunuz da sadece onun suçlu olduğunu anladıysanız vay halinize! Yazık, çok yazık.

Ve tanıyanlara rica ediyorum eğer mesajımı görürlerse cevaplasınlar, bana Kanat'ı anlatsınlar, yaşadıklarını anlatsınlar…

Ceren - 24 Mart 2011 (10:45)

Çok çok mükemmel bir kitap 16 yaşında okudum hayatımı tamamen değiştirdi yalnız ikinci kitabı ben bulamıyorum almayı çok isterim bulan varsa.

Tuğçe Ece - 19 Ocak 2012 (01:47)

Kitabı okudunuz ve altın vuruş yaptığını bilmiyor musunuz? Ne ikinci kitabı yaaa… Kitabın yazılma amacı giderken geride kendi gibilere bi şey bırakmak zaten…

Ebru… - 4 Nisan 2012 (16:51)

Kanat… Seninkitabını 2009'da okudum. Hafızası kötü biriyim… Ama senin o ağlatan, düşündüren, heyecanlandıran ve sorgulatan cümlelerini asla unutmadım! Bu hayatta seninki gibi bir kalbe ve beyne sahip olan biriyle yan yana olabilmek isterdim… Kalbimdesin…

Ceyhun Baran - 23 Nisan 2012 (00:58)

Bu kitabı okumayı o kadar istiyorum ki ama piyasadan kaldırılmış bu konuda bana yardımcı olabilecek arkadaş var ise çok memnun olacağım…

Ceren - 16 Ağustos 2012 (08:25)

Yaşamayan hiç bir zaman anlayamaz.
Nur içinde yat Kanat GÜNER…

Oğuzhan - 6 Eylül 2012 (13:29)

Farkındalık kolay bir eylemlilik değil. Sığ sularda kulaç atmaya benzemediği bir gerçek! Öze dönüş-idrak! Ve aramızdan biri olan Kanat'ın farkındalığının getirdiği ölüm bizi neden üzer olmuş? Gidiş tarihini kendisinin belirlemek istemesi neden gözleri yormuş? Makul değil söylenenler. Çıkarılacak edinimler de bunlar değil ne yazık! Bu bir cesaret ve çoğunun eyleyemeyeceği bir tercih. Önünde eğilinmesi gereken…

Paraísos Artificiais - 14 Ocak 2013 (05:47)

Kanat'ı anlamanız zor konu aslında uyuşturucu veya aile değil, sevgi eksikliği değil yalnızca hayatı kafasına göre yaşamayı seven kızlardan o. Erkekleri seviyor, sevişmeyi, gezmeyi, içki içmeyi, kafa yapmayı, özgürlüğü. Yani evde oturan kızlardan olamaz o özgürlüğüne düşkün tekrar hayata gelse ve hayatında her şey yolunda gitse o yine içicek yine gezicek yine orada burada sorumsuz kalıcak ve hatta yolunda giden ilişkisindeki erkeği yine aldatıcak bu bir kişiliktir tanrı vergisi…

Lena - 6 Mart 2013 (13:53)

Ne yapalım yani işi gücü bırakıp Kanat için karalar mı bağlayalım? Kendi tercihlerini yaşamış, göçmüş gitmiş. Yedi milyar insandan bir insan. O kendi tercihiyle hayatını heba etmiş. Bir de elinde olmadan hiç olup giden isimsizler var. Enteresan yani. Ben bu Kanat olayını çözemedim.

Marcus Garvey - 6 Mart 2013 (21:11)

Uyuşturucu kullanmayı sevgi eksikliğiyle açıklayabilir miyiz? Kanat'ı ailesi sevmiyor muydu, onu korumaya çalışmıyorlar mıydı?

Hayır, ailesi kanatı seviyor ve başına bir felâket gelmesinden korkuyordu, ama Kanat bu sevgiyi, baskı olarak algıladı ve bunalıma girdi. Lena'nın yorumuna göre Kanat erkekleri seviyor, sevişmeyi, gezmeyi, içkiyi, özgürlüğü arıyor ve bunu eroinde buluyor.

Ama bütün bunları eroin olmadan da bulabilirdi, aile baskısından kaçıp eroine sığınmak bir hataydı, insanlar aradıkları sevgiyi, özgürlüğü, mutluluğu eroin olmadan da bulabiliyorlar, uyuşturucuya sığınmak Kanat'ın hiç bir sorununu çözmedi, aksine yaşamını bitirdi.

Ölümü yaşama tercih etmek bir yiğitlik midir, kahramanlık, cesaret midir? Örneğin bir savaşta bir asker ölümü göze alarak saldırabilir, yüksek bir amaç uğruna hayatını ortaya koyar, buna yiğitlik, cesaret, kahramanlık diyebiliriz,
ama Kanat'ın ölümü seçmesi böyle bir yiğitlik değil, bir zayıflık, hayatla mücadele etmekten kaçış, teslim oluş, pes ediş, burada bir cesaret, bir yiğitlik, bir kahramanlık göremiyorum.

Uyuşturucu kullanma yaşı gittikçe düşüyor, yanlış bir yaşam, yanlış bir eğitim, gençlerin o yaşlarda bunalıma girip uyuşturucuya sığınmalarını anlamak zor değil, hayat hakkında hiç bir şey bilmiyorlar, hayatı kolay bir oyun zannediyorlar, ebeveyn desteğinin ömür boyu süreceğini, daima birilerinin onlara destek olup koruyup kollayacağını sanıyorlar, laylaylom bir hayat süreceklerini zannediyorlar, kendilerini evrenin merkezi zannederken, bir hiç olduklarını fark ettikleri zaman bunu kabullenemiyor ve gerçeklerden kaçıyorlar, sığınacakları ilk liman da uyuşturucu oluyor.

Uyuşturucu, toplumda bir tür doğal seleksiyon mekanizması olarak çalışıyor, zayıfları, güçsüzleri, hayatla mücadele etmek istemeyenleri eliyor, ayıklıyor.

Uyuşturucu bağımlılığının irdelendiği kitaplara değinirken, Alev Alatlı'nın romanı Schrödinger'in Kedisi (Kabus)'u da saymak gerekir, Kanat'ın kısa yaşamı burada özetlenmiştir sanki.

Pertev Dural - 7 Mart 2013 (12:06)

Yıl 2013 ben bu kitapla daha yeni tanışıyorum ve gerçekten bir insanın çaresizce yaşayışını okurken aslında kendimi hep onun yerine koyarak okumam benim etkilenmemdeki asıl sebep olsa gerek…

Mert Akış - 5 Temmuz 2013 (14:06)

İnsanların tabularını yıkmak bu kadar zor olmamalı. Tamam yaptığı doğru değil, bununla gurur duyulmaz ama verilen tepkiler çok saçma ve alâkasız değil mi? Herkes her şeye aynı tepkiyi veremez. Kaldı ki herkes aynı şeyi yaşamıyor. Bırakın bu böyle, şu şöyle demeyi de etrafınıza bakın biraz. Soru sormayın, cevap verin.

Söylediğin kadar kolay mı sanıyorsun?
Güçlü olmak, ayakta kalabilmek…
Yıkılmayı kim ister ki?
Herkes aynı yapıda değil.
Hafif bir yel sürükler bazısını;
bir diğeri en amansız fırtınalara bile karşı koyabilir.

Canan Tan

İrem - 12 Temmuz 2013 (17:24)

Bakıyorum da herkes kafasına göre bi şeyler yazmış kimi üzüldüm ağladım falan kimi de kınamış işte yok dinsiz yok günahkâr hıh…

Biz bu önyargılardan ne zaman kurtulacağız bilmem…

Ben 23 yaşındayım… İki ay öncesine kadar eroin bağımlısıydım… Ne dinsizdim ne sokak kızı… Talihsizdim sadece… Allah kimseyi kötü insanlarla karşılaştırmasın…

Eskiden duyardım kanatın adını hiç ilgimi bile çekmedi… Bilemezdim tabi bi gün onun gibi olacağımı… Tek fark ben eroine yenilmedim… O yenildi…

Ve şu an eroinle savaşan o kadar insan var ki…

Kınamayın ey dostlar bi gün siz ya da en sevdiğiniz onun gibi olabilir…

Melek - 29 Temmuz 2013 (23:51)

Merhaba arkadaşlar öncelikle şunu söylemek istiyorum, Allah kimseyi bu eroin batağına düşürmez inşaallah, eroin olmadığı zamanki ağrılar sızılar kramplar kusmalar hele ki o psikolojik halin ruhun düşüncelerin dayanılacak gibi değil, ben inaniyorum krize giren herkes zor durumda kalınca rahmetli Kanat'ın yaptığını yapardı, ben de bir bağımlıydım ve Melek arkadaşımın dediği gibi ne dinsizdim ne de haysiyetsiz, yaşamayan bunu anlayamaz asla bilemez… Keşke toplumumuzda insanlar etrafında bu batağa düşmüş olan birilerine yardım etse de yanında olsa da herkes ben ve Melek arkadaşım gibi şanslı olsa…

Merd İvan - 30 Temmuz 2013 (19:13)